Universitair Medisch Centrum Groningen

Op 15 mei 1997 is het nieuwe complex van het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG) officieel geopend. Dit is de bekroning op het werk van alle architecten die, als continue factor, vanaf het prille begin nauw betrokken zijn geweest bij de realisatie van dit prestigieuze complex aan de rand van de Groningse binnenstad. De historie van het UMCG en de architecten is nauw met elkaar verweven. In feite is dit grote nieuwbouwproject van het UMCG zelfs de bakermat van het bureau waaruit KPB architecten is ontstaan. In 1975 besloten vier – toen nog zelfstandig werkende – architectenbureaus hun krachten te bundelen tot een fusie architectenbureau, met als doel hun samenwerking met het UMCG in dit enorme project te continueren. Op het bestaande ziekenhuisterrein is gedurende 15 jaar gewerkt aan een de realisatie van een nieuw modern universitair centrum met 1.064 bedden in negen beddenhuizen, het centraal medisch complex met 22 operatiekamers, laboratoria, onderzoek- en behandelkamers, faciliteiten voor hoogwaardige patiëntenzorg, academisch onderwijs en onderzoek, een helikopterdek, een winkelstraat, een restaurant, een enorm ondergronds intern transport systeem en een parkeerkelder voor 700 auto’s. Het UMCG wordt het ook wel gezien als ‘een stad in een stad’. Het Universitair Medisch Centrum Groningen was jarenlang een imposante bouwplaats. Het ziekenhuis is gebouwd in fasen, waardoor gaandeweg nieuwe geavanceerde medische en bouwtechnische ontwikkelingen konden worden ingepast in het bouwproces. De gefaseerde bouw betekende verhuizing van ziekenhuisafdelingen, oude gebouwen slopen en nieuwe bouwen, terwijl 5.500 AZG-medewerkers gewoon doorwerkten en jaarlijks zo’n 360.000 mensen hun weg vonden naar de poliklinieken en 26.000 patiënten werden opgenomen. De zeer gecompliceerde architectonische en logistieke legpuzzel is jarenlang een grote uitdaging voor bureau Bouwzaken geweest. Hoewel het nieuwe ziekenhuis één van de grootste gebouwen van Nederland is, wordt het gebouw niet als massaal ervaren. Dit is bereikt door het ritme van de vier of vijf beddenhuizen, de witte kleur en de gelimiteerde hoogte van 5 bouwlagen.